7 rozdział

Podeszłam do niego od tyłu i szepłam mu do ucha:
-Nie denerwuj się tak,napewno dostaniesz same 10
-Co ty tu robisz?-bardzo się ździwił chyba moją obecnością
-Po pierwsze przyszłam Ci pokibicować,a po drugie przeprosić.Masz racje,każdy człowiek zasługuje na drugą szanse.
-Dobrze się czujesz Kim?-był zaniepokojony moją ,,zmianą''
-Jak najlepiej-szepłam mu uwodzicielsko do ucha i moją delikatną dłonią przejechałam po jego policzku
Jack chyba po raz pierwszy w życiu czuł się skrępowany.Widziałam w jego zachowaniu niepewność.W końcu lekko dotknął mojej dłoni,która wciąż znajdowała się na jego policzku i oznajmił:
-Czego chcesz ? Sorka,ale dość dobrze cie znam by uwierzyć w taką nagłą zmianę.
-Jak chcesz-odsunęłam się-Człowiek chce być miły a tu masz babo placek-,,Babo placek''? moje kolejne odjazdowe powiedzenie.
-Nie o to chodziło-w głosie Jacka było słychać skruche-Po prostu nie chce mi się wierzyć,że ty,no wiesz,że mi wybaczyłaś
-Mam Ci udowodnic,że wybaczyłam?-mój głos ciągle był,no taki,no nie umiem go określić,ale chyba takim głosem można mówić zdania typu : ,,Umówisz się ze mną''
Jack parsknął smiechem i dotknął mojego czoła
 -Gorączki nie masz, z głową też chyba wszystko okej...Jesteś pewna ,że czujesz się dobrze?-Jack był naprawdę przejęty.Momentami chciało mi się nawet śmiać,ale powstrzymałam się.
I musnełam go moimi wargami w policzek.Nie był to zwykły całus,tylko pocałunek typu średniego.
-Teraz mi wierzysz ,że dobrze?
-No właśnie wręcz przeciwnie-Jack.nie nalezał do tych co łatwo są skłonni uwierzyć do czyjejś przemiany
Postanowiłam coś to osiągne cel .Nawet gdybym miała zrobić z siebie idiotkę .A co mi tam-krzyczałam sobie w myślach i pocałowałam go namiętnie...