25 rozdział

Po około 2 godzinach czekania Jack wyszedł ze szkoły ... oczywiście nie sam,w towarzystwie jakiegoś plastiku....Anderson nigdy nie był święty,ale to co robi teraz to przechodzi ludzkie granice...wiem,sama nie jestem idealna,mam wady sporo nawet...
-Wreszcie cie odnalazłem-ktoś chwycił mnie za nadgarstek
-Luke?Jak ty , jak mnie znalazłeś?-mimo starania,mój głos drżał...ze strachu
-Nie myślałaś,że mi uciekniesz chyba? Pogadamy potem,wsiadaj-wskazał na auto...Luke od pewnego czasu stał się rozpoznawalny i to bardzo...więc koło nas zebrał się spory tłum uczniów,no a mój eks zaczął poniżać mnie jeszcze bardziej-Crauford głucha żeś?! Wsiadaj...migiem,bo będziesz za mną jechać na rowerku
Twarda,ostra,mocna...takie określenia nazywały mnie,Kim...a teraz...wszystko jest inne,gorsze...muszę robić,co każe Benward (Luke)....czemu?  Wyjaśnię,potem...
-Ej koleś wyluzuj-w mojej obronie stanął Jack
-Nie wtrącaj się,bo -spojrzał na mnie-Kimuś bo wiesz co?
Potaknęłam delikatnie głową...ludzie rozeszli się,bodajże uznali,że to prywatna sprawa,został Jack
-Luke oddaj mi go,błagam,zrobie wszystko ,tylko mi go oddaj-płakałam,pewnie zastanawiacie się kogo ma mi oddać...
-Zrobisz wszystko...hmm...okej-mrugnął do mnie i wsiadł do auta...odjechał
Otarłam łzy i spojrzałam na Jacka
-Coo? Jesteś taki sam...chłopacy zasrani...tylko jedno wam w głowie
-Co ma ci oddać?-Andersona chyba bardzo to zaciekawiło,bo olał moje dogryzki
-Syna,Jack...ma mi oddać moje dziecko-schowałam głowe w dłonie
-Masz dziecko ?!
-Słyszałeś,głuchy nie jesteś...ma 6 miesięcy,a nie widziałam mojego dzieciątka od 3 miechów,bo Luke mi je zabrał...ukrył,schował...jest chory na głowe,nie chce się leczyć...boję się ,że je skrzywdził...Jack pomóż mi-mój wyraz twarzy ,wołał o pomoc
-Kim,przykro mi,że cię to spotkało,na pewno wszystko się ułoży
-Zaraz,zaraz,nie pomożesz mi?
-To nie moja sprawa,zrozum
-Spieprzaj...Poradzę sobie sama...Proszę cię tylko o jedno...pomóż Elenie,nie bądź dupkiem-usłyszałam sygnał dzwoniącego telefonu -Hallo?-odebrałam
-Kim,jakiś facet podrzucił mi dziecko pod dom,mówiąc,że to twoje,o co chodzi?
-Oo Brody,kocham cię-nie umiałam ukryć zadowolenia-zaraz tam będę-Nie patrząc na Jacka rzuciłam-Podwieź mnie pod dom Brodego,chyba tyle możesz dla mnie zrobić?
-Mogę,wsiadaj-szepnął cicho,lecz wyraźnie...

No to na tyle...nadal nie jaram się już Kick'iem,ale uwielbiam pisać te rozdziały,dla samej siebie...bo bloga czyta mało osób...bardzo mało...komentuje jeszcze mniej...wiem,że piszę byle jak,nie umiem,ale lubię i już ^^
Tym,którzy o mnie jeszcze nie zapomnieli,serdeczne dzięki <3333
Pozdrawiam i życzę miłego popołudnia <33